Pozzo di San Patrizio: Tarihi ve Mühendislik Harikası
Şu anda bir tünelin ucuna doğru değil, yukarıdan aşağıya bakmaktasınız.
Orta İtalya'nın Umbria bölgesinde, Orvieto kasabasında bulunan Pozzo di San Patrizio (St. Patrick Kuyusu), hem tarihi hem de mühendislik açısından dikkat çekici bir yapıdır. Şehir, volkanik tüf tepesinin zirvesine kurulmuş olup, yüksek savunma duvarlarıyla çevrili bir konumdadır. Ancak bu korunaklı yapıya rağmen, uzun süreli bir kuşatma durumunda Orvieto'nun doğal su kaynağının yetersiz kalacağı korkusu, şehrin su ihtiyacını karşılayacak bir çözüm arayışına yol açmıştır.
Bu çözüm, 1527 yılında Papa VII. Clement tarafından, Kutsal Roma İmparatoru V. Charles'ın Roma'yı yağmaladığı dönemde Orvieto'ya sığınırken emredilen kuyunun inşasıyla bulunmuştur. Kuyunun inşaatı, Floransalı mimar ve mühendis Antonio da Sangallo the Younger tarafından tasarlanmış ve 1527 ile 1537 yılları arasında gerçekleştirilmiştir. Kuyu, Papa III. Paul döneminde 1537 yılında tamamlanmıştır.
Pozzo di San Patrizio'nun ismi, İrlanda'daki St. Patrick'in Arafı efsanesinden esinlenmiştir. Bu efsaneye göre St. Patrick, Araf'a açılan bir mağara bulmuş ve kuyunun derinliği bu efsaneye atıfta bulunarak adlandırılmıştır.
Kuyunun tasarımı, Antonio da Sangallo'nun mimari dehasını yansıtmaktadır. Kuyunun merkezi şaftını, iki ayrı girişten erişilen çift sarmallı helezon rampalar çevrelemektedir. Bu tasarım, eşeklerin bir yoldan boş su kaplarını aşağı indirip diğer yoldan dolu su kaplarını yukarı çıkarabilmelerine olanak tanımıştır. Böylece eşeklerin yolları kesişmeden sürekli bir akış sağlanmıştır.
Kuyunun Özellikleri Pozzo di San Patrizio, silindirik bir yapıya sahip olup, derinliği 53,15 metre, taban çapı ise 13 metredir. Kuyuya inen 248 basamak ve kuyunun içini aydınlatan 70 pencere bulunmaktadır. Bu sayede kuyunun derinliklerine inenler, hem ışık alabilir hem de nefes alabilecekleri bir ortam bulabilirler.
Kuyunun içinde yer alan bir Latince yazı, bu yapının anlamını vurgulamaktadır: "QUOD NATURA MUNIMENTO INVIDERAT INDUSTRIA ADIECIT", yani “Doğanın lütfettiğini endüstri sağladı”. Bu söz, doğanın sunduğu sınırlı kaynaklara karşı insan emeğinin ve mühendisliğin ne denli büyük bir çözüm sunduğunu ifade etmektedir.
Pozzo di San Patrizio, sadece Orvieto’nun su ihtiyacını karşılamayı amaçlayan bir yapı değil, aynı zamanda Orta Çağ ve Rönesans dönemlerinin mühendislik zekâsını ve mimari estetiğini birleştiren önemli bir anıttır.
