Yazlık ekimler özellikle Akdeniz ve Ege Bölgesi'nin verimli ovalarında gerçekleştirilirken, kışlık ekimler İç Anadolu ve Marmara Bölgeleri'nde yapılmaktadır. Kışlık olarak ekilen kanola, 15 Eylül – 15 Ekim tarihleri arasında toprakla buluşturulur ve sağlıklı bir çimlenme için toprak sıcaklığının 10-12 °C civarında olması gerekir. Bu bitki, -15 °C sıcaklığa kadar dayanıklıdır.
Kanola tohumları küçük olduğu için, çimlenme esnasında toprak yüzeyine çıkış gücü de düşüktür. Bu nedenle, ekim yapılacak tarlaların çok iyi hazırlanması büyük önem taşır. Önceki ürünlerden kalan anız ve kalıntıların temizlenmesi, ekimin düzgün olabilmesi için şarttır. Ekim öncesinde ve sonrasında tarlaların düzleştirilmesi de dikkat edilmesi gereken bir diğer noktadır.
Sonbaharda kışlık ekim yapıldığında, kanola bitkisi kış mevsimine gelişmiş bir kök sistemiyle girer ve soğuk havalardan fazla zarar görmez. Ancak, ekim kasım ayında yapılırsa çıkış yetersiz olur; bu durumda zayıf bitkiler kış soğuklarından etkilenir ve gelişim süreci yavaşlar.
Tohum ekimi için küçük tohumları ekebilen ekim makineleri veya mibzerler kullanılır. Mibzerle yapılan ekimde, dekara yaklaşık 400 gram tohum yeterlidir. Sıra arası mesafe 17-30 cm, sıra üzerindeki bitkiler arası mesafe ise toprağın verimine bağlı olarak 5-6 cm arasında olmalıdır. Ekim derinliği ise 1.5 cm olarak belirlenmelidir.
Kanola bitkisi, gelişimi sırasında yabancı ot barındırmamakla birlikte, eğer ekilecek tarlada yabani hardal varsa bu durum dikkat edilmesi gereken bir husustur. Çünkü yabani hardal ve kanola aynı familyadan oldukları için hasatta tohumlar karışabilir ve bu, ürün kalitesini olumsuz yönde etkiler.
Doğru gübreleme yapmak için toprak analizleri yapmak şarttır. Fosforlu gübreler ekim sırasında toprağa verilirken, azotlu gübreler bahar aylarında uygulanmalıdır. Ayrıca, kanola bitkisi kükürt besin maddesine diğer bitkilere göre daha fazla ihtiyaç duyar; bu nedenle kükürt eksikliği olan topraklarda sülfatlı gübrelerin kullanılması önemlidir.
Kanola tarımında aynı bitkinin üst üste ekilmesi, toprağın verimliliğini azaltır. Bu nedenle, toprak verim gücünün korunması ve yüksek verim almak için münavebe uygulanması şarttır. İlk gelişim aşamasında yabancı ot mücadelesi oldukça kritik bir rol oynar; bu dönemde hızlı büyüyen yabani otlar, kanola bitkisinin gelişimini engelleyebilir ve %20-30 oranında ürün kaybına neden olabilir.
Sonuç olarak, kanola tarımı, dikkatli bir ekim süreci ve iyi bir bakım gerektiren, stratejik bir tarım uygulamasıdır. Verimli ve sürdürülebilir bir üretim için, tüm bu unsurların göz önünde bulundurulması şarttır.
