Sevgili....

Varlığını varlığımdan silemiyorum.   Ne zaman seni düşünsem, içimde hem güzel anılar hem de derin bir yara beliriyor.   Belkide bu yazıyı hiç okumayacaksın…  Ama yazıyorum. Çünkü içimde kalan her şey, kalbimi sıkıştırıp beynimi yakıyor.  Biz bir zamanlar birbirimize iyi geliyorduk.   En azından ben öyle sanıyordum.  Ama sonra… sevgin sende huzursuzluğa,   İlgi yerini suçlamalara,   Paylaşım yerini sessiz savaşlara bıraktı. Sen, gitgide uzaklaştın benden.   Sanki içinde taşıdığın kırık parçaları bana saplar gibi.   Oysa ben hep senin yaralarını sarmaya çalıştım,   Ama sen…   Her iyileşme çabamı daha da kanattın. Ve sonunda çekip gittin.   Tüm bu zehri içime akıtarak,   Benim tüm iyi niyetime rağmen  Ağzımı bozarak..... Ama sana kin tutmuyorum.   Çünkü ben sevmeyi gerçekten öğrendim bu ilişkide.   Ve şunu da biliyorum:   Seninle olan her şey beni büyüttü.   Acıyla, ama büyüttü. Dilerim bir gün…   İçindeki o karanlıkla yüzleşirsin.   Kendi içinden geçersin… korkmadan.   Tüm o zehri kendinden temizlersin.   Ve sade, yalansız, tertemiz bir hâlde çıkarsın o yolculuktan. Ben hâlâ sende değilim belki,   Ama bir yerlerde hâlâ inanıyorum:   Arınırsan…   Gerçekten değişirsen…   Ve öfkenle değil, sevginle dönersen…   Belki yeniden başlarız.   Bu kez zehirle değil, sevgiyle büyütürüz ne varsa içimizde. Ben seni bekliyorum.   Ve hâlâ umuyorum.   Bir gün, öfkeden, nefretten  Huzursuzluklarından kurtulmanı  Yolunun yine bana dönmesini bekliyorum.  Varlığını varlığıma armağan eden Bir daha asla ayrılmayacağız  Aynı şeylerin yaşanmasına müsaade etmeyeceğiz  Sonsuza kadar birbirimizin olacağız diyen sevdigimi bekliyorum.  Kalbimin kapılarını herkese kapattım.  Yalnızca sana açık ve yalnızca sana aidiyetim.  Temiz bir rüzgârla dönersen… Sonsuza kadar sahip olduğun  Yalnızca sana ait olan bu gönül sarayının  Kraliçesi olacaksın.  Hoşça kalma… Arın da gel. Seni Seviyorum  https://youtu.be/XPC7La-244E?si=hnToaIJ5_tAaE8vs