Yeni Yılın Ötesinden Bir Masal & Mutlu Yıllar
Bu yeni yılda, mağrana çekilmene ve kendini, potansiyelini kısıtlamana sebep olan ne varsa şenlik ateşlerinde yansın, sen ki tüm güzellikleri... Yeni blog yazısı " Yeni Yılın Ötesinden Bir Masal & Mutlu Yıllar " Zamanın Ötesi web sitesinde yayında.
Antik Japonya’nın güneş tanrıçası Amaterasu idi… İsmi; “cennette ışıldayan, gökyüzünü aydınlatan” anlamlarına geliyordu. Güneş tanrıçası Amaterasu, bir gün ağabeyi fırtına tanrısı Susanowo’nun dünyayı yakıp yıktığını gördü. Amaterasu onu sakinleştirmek için her yolu denediyse ve alabildiğine bağışlayıcılık gösterdiyse de, Susanowo onun pirinç tarlalarını bozmayı ve kurumlarına karşı saygısızca davranmayı sürdürdü. En son saldırısında, dikiş odasının üstünde bir delik açarak içeriye derisini yüzdügü alacalı bir at fırlattı. Tanrıların yüce giysilerini dikmekle meşgul olan tanrıça hizmetçileri bunu görünce öyle ürktüler ki hepsi öldü.
Manzaradan korkuya kapılan Amaterasu, göksel bir mağaraya kapandı, girişi de ardından sıkıca kapadı. Bunu yapmak onun için korkunç bir şeydi; çünkü güneşin geçici kayboluşu evrenin sonu gibi bir şey demekti. Onun yokluğuyla yüce cennetin tüm ovası ve sazlıkların tüm orta ülkesi karanlığa gömüldü. Kötü ruhlar dünyayı kapladı; ve sayısız tanrının sesi loş ay ışığında kaynaşan sinekler gibiydi.
Bu yüzden sekiz milyon tanrı cennetin sakin nehir yatağında tanrısal bir toplantı düzenledi. Aralarından birini bir plan hazırlamak üzere seçtiler. Tartışmalarının sonunda, aralarında bir ayna, bir kılıç ve giysi hediyeleri olan bir sunak ortaya çıktı. Büyük bir ağaç dikildi ve mücevherlerle süslendi; şenlik ateşi yakıldı; yüce ilahiler okundu. Seksen ayak uzunluğundaki ayna, ağacın orta dallarına bağlanmıştı. Uzume adlı genç bir tanrıça neşeli, gürültülü bir dans yaptı. Seksen milyon tanrı o kadar eğlendi ki, kahkahaları göğü kapladı ve yüce cennet ovası sarsıldı.
Mağaradaki güneş tanrıçası canlı kükremeleri duyunca şaşırdı. Ne olup bittiğini öğrenmek istedi. Göksel kayalığın girişini azıcık aralayarak içeriden şöyle seslendi: “Ben çekilince cennet vadisinin, karanlığa gömüleceğini sanıyordum: o zaman Uzume nasıl neşe saçıyor ve sekiz milyon tanrının hepsi de nasıl gülebiliyor?” O zaman Uzume şöyle dedi: “Toplandık ve mutluyuz, çünkü yüceliği seni aşan bir tanrı var burada.” O böyle derken, tanrılardan ikisi aynayı iterek onu saygıyla güneş tanrıçası Amaterasu’ya gösterdiler. O da gittikçe meraklanarak girişe doğru geldi ve aynada kendine baktı. Güçlü bir tanrı Amaterasu’nun elini tutup dışarı çekti; bir başkası da arkasından girişe bir hasır ip gerdi ve şöyle diyerek: “Buradan daha geriye çekilmemelisin!” Böylece yüce cennet vadisi yeniden aydınlandı. Şimdi güneş, her gece bir süre çekilebilir. Yaşamın tazeleyici uykusuna çekilmesi gibi; fakat arkasına gerilen hasır ip ile tamamen kaybolması engellenir…
Bu yeni yılda, mağrana çekilmene ve kendini, potansiyelini kısıtlamana sebep olan ne varsa şenlik ateşlerinde yansın, sen ki tüm güzellikleri aynalayansın. Yeni yılın ilk ışıklarında parıldadığın, içindeki tanrı ve tanrıçanın yansımasısın!
2019’un arkasına gerdiğin hasır ip sayesinde, yeni yılda kendi cennet vadinin güneşi olman; 2020’de bu sefer başka insanları mağralarından çekip çıkartacağın, parlamalarına vesile olacağın bir yılın kahramanı olman dileğiyle…
Bu yıl, senin yolculuğunun yani kahramanın yolculuğunun yılı olsun… Mutlu yıllar 
*Not: Söz konusu masal Japon halk kültüründen antik bir mitolojik hikayedir.
Yeni blog yazısı " Yeni Yılın Ötesinden Bir Masal & Mutlu Yıllar " Zamanın Ötesi web sitesinde yayında.
